Sonbaharda iki ağaç
Biri sararmış solgun
Öteki dimdik
Öteki dimdik
İlkinden dökülür bir bir yaprak
Esse hafif bir yel
Diğerini sarsmaz kopsa da fırtınalar
Ya insan! O hisleriyle yaşar
Bazen aşar Kafdağı’nı
Bazen düz yolda…
Her yanda renk renk desenler
Baksa da yeşiller tepeden mağrur
Bir musikî bir beste her yerde
Varlık öyle muhteşem ki kazdıkça
Herbirinde sayısız hikmet
Ağaçlar kalem, yazdıkça…
Sonbaharda iki ağaç
Muhammet Mertek